Radeloos!
Gek word ik thuis
Heel graag wil ik van huis
Even rust in mezelf vinden
En vooral om mijn agressie in te binden
Mijn moeder doet zo haar best, maar kan het niet meer aan
Daardoor voel ik mij zo verdomd alleen staan
Ik zak steeds dieper weg en heb geen houvast meer
In mijn moeders ogen doe ik veel dingen fout en dat doet mij zeer
En nu zit ik in een put en glijd steeds verder weg
Wil over mijn toestand gewoon uitleg
Weet niet meer hoe ik de dagen door moet komen
En ondertussen zijn er tranen die over mijn wangen stromen
Vast zit ik, gevangen
En vecht tegen foute verlangens
Ik ben op, doodmoe
Maar ik moet verder, weet alleen niet hoe
Heel graag wil ik van huis
Even rust in mezelf vinden
En vooral om mijn agressie in te binden
Mijn moeder doet zo haar best, maar kan het niet meer aan
Daardoor voel ik mij zo verdomd alleen staan
Ik zak steeds dieper weg en heb geen houvast meer
In mijn moeders ogen doe ik veel dingen fout en dat doet mij zeer
En nu zit ik in een put en glijd steeds verder weg
Wil over mijn toestand gewoon uitleg
Weet niet meer hoe ik de dagen door moet komen
En ondertussen zijn er tranen die over mijn wangen stromen
Vast zit ik, gevangen
En vecht tegen foute verlangens
Ik ben op, doodmoe
Maar ik moet verder, weet alleen niet hoe
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127: | Donderdag, maart 12, 2009 22:19 |
| hier herken ik een oud deel van mezelf in een oude vriend die nu verdwenen is een mix van genot en verstand Nr 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~Bl@ck @ngel~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||