Vergissen
Vele vragen dreunen door m'n hoofd
Maar verstaanbaar horen doe ik ze niet
ik voel ze om zich heen slaan
hopende dat niemand het aan me ziet
Hoezeer ik ook de zon wil grijpen
omarmen met alles dat ik van binnen voel
Wil genieten en de dingen laten zoals ze zijn
snap ik zelf niet eens wat ik bedoel
Tranen van onbegrip vallen in een stroom
tijdens rust, stilte en alleen zijn
Ben ik even niet meer groot en stoer en sterk
in mezelf voel ik me akelig kwetsbaar en klein
Vergissen is een werkwoord
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zaterdag, maart 14, 2009 13:46 |
| het kleine koesteren genieten van de kleine dingen hoe kwetsbaar we ook zijn we moeten geloven in onszelf knufleifs--hiljaa-- |
|
| Jasper de Jong: | Zaterdag, maart 14, 2009 10:17 |
| Daarom werkt het ook zo in jezelf door, dat gevoel. Kop op! En een kneuter! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: saskia van dijk | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||