ik geef je te eten
ik geef je te eten
toch blijf je vol honger
te drinken
maar dorstig zoek je
aldoor
in diepe putten
als de ziel
en het lijf
naakt zijn geschuurd
doet iedere
bevruchting zeer
het spiegelt
de liefde als
onhaalbaar
maar is ook vaak
vertekend door
verwachting
alleen zijn
wil zeggen:
ik ben
de brug naar buiten
kent dan geen stutten
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Maandag, maart 16, 2009 21:23 |
| diep innerlijk schrijven..las het graag stevige groet willem |
|
| Hilly N: | Maandag, maart 16, 2009 20:14 |
| In een bijzonderheid geschreven met mooie zinnen Lieve groet, Hilly |
|
| ela: | Maandag, maart 16, 2009 11:46 |
| Ook al ligt het geluk voor je neus, men zoekt het meestal te ver. ela |
|
| M-Rose: | Maandag, maart 16, 2009 08:54 |
| nou nou nou of zoiets ik weet niet(ook tot mijn spijt) wat dat betekent | |
| M-Rose: | Maandag, maart 16, 2009 08:46 |
| ga je "het" terug laten toveren jac door je reactie''s groet-je-die met de honderd en één naam |
|
| Quicksilver: | Zondag, maart 15, 2009 12:21 |
| Prachtig vanbinnen naar buiten in herkenning geschreven! Lieve groet van mij dicky |
|
| 88: | Zondag, maart 15, 2009 12:08 |
| goed onder woorden gebracht, graag gelezen groetje 88 |
|
| Ludy: | Zondag, maart 15, 2009 10:37 |
| Wijze woorden. ;) En eenzamen werpen ook nog eens zelf drempels op en raken zo nog meer geïsoleerd. Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: j.dreyfsandt |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||