De tijd...
De tijd...
Het is niet het lege perron,
de herfst, of het droevig boek.
de herfst, of het droevig boek.
Niet die laatste traan,
je lach of onvoltrokken kus.
niet de wakkere nacht
de droom of het bange nu.
je lach of onvoltrokken kus.
niet de wakkere nacht
de droom of het bange nu.
De tijd vliegt.
Het is warm opstaan
met een rilling door je rug.
Blij met zachte regen en
je voeten op de grond.
Het is je niet te veel
gaan haasten of wat
koffie met ontbijt.
met een rilling door je rug.
Blij met zachte regen en
je voeten op de grond.
Het is je niet te veel
gaan haasten of wat
koffie met ontbijt.
De tijd vliegt.
En ik, ik ga per geit
^__^
Reacties op dit gedicht
| Marina van Vledder: | Zaterdag, februari 12, 2011 22:10 |
| Als ik dit dan terug lees, schrik ik enkel van het vliegen van de tijd. Weer. | |
| Dirk Hermans: | Donderdag, september 17, 2009 17:42 |
| een mooi apart gedicht dat zeer goed in zijn vorm is gelegt | |
| Omni Allumini: | Dinsdag, maart 17, 2009 21:53 |
| :) truste dan, x | |
| Marina van Vledder: | Dinsdag, maart 17, 2009 21:36 |
| tijd vliegt nietwaar? En ja dat reizen per gaat gaat wel goed, helemaal als het een gevleugelde is ofzoiets, ik zie het voor me! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||