Onbereikbaar dichtbij
Mijn hart heeft verlatenheid
begraven in rode aarde
zal het niet meer zoeken
of dwalen in leegte
niet eenzaam zijn
in het verlangen naar
reeds lang voorbij
ontkende ik onze bloedband niet
toch schraapte ik verwantschap
moeizaam uit mijn hart
en kerfde mijn ziel
om het verlorene
maar mijn bloed is jouw bloed
waar we ook gaan
je bent dichtbij
en toch kunnen we elkaar
niet meer bereiken
Reacties op dit gedicht
| errel: | Woensdag, maart 18, 2009 19:55 |
| rode aarde doordrenkt met liefde in verlaten eenzaamheid bloeit een solitair -liefs- |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, maart 18, 2009 18:04 |
| Stil van ontroering lees ik dit gedicht Anneke. Lieve knuffel. Anneke |
|
| verhavert: | Woensdag, maart 18, 2009 16:46 |
| ik lees je graag anneke liefs martine |
|
| Quicksilver: | Woensdag, maart 18, 2009 15:33 |
| Rakend gedicht waar ik heel stil van wordt, door ontroering! Lieve groetjes, dikke knuffs lieve Anneke dicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Brands | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||