het huiveren van Amstetten
een mantel, zilvervorstgrijs
belooft valse warmte
houdt angstig omarmd
koude morgennevel stijgt op
bevroren glas
staat slechts omtrekken toe
van een liefde
vergeten
op oude, doorgesleten trappen
die naar koude woningen leiden
glanzen donker kinderogen
spelen zichzelf-vergeten
sunset 19-03-2009
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, maart 20, 2009 02:12 |
| Een sinister gevoel, maar mooi gebracht! Beste groetjes, Jacky |
|
| Dwaallicht: | Donderdag, maart 19, 2009 21:10 |
| Stilmakend mooi! Liefs Dina |
|
| zomerkind: | Donderdag, maart 19, 2009 18:59 |
| een sprookje lijkt het wel sunset mijn zegen heb je groet eddie | |
| jac van sweijnbergen: | Donderdag, maart 19, 2009 11:13 |
| heel goed verwoord....ingo gr hans |
|
| roosjerood: | Donderdag, maart 19, 2009 08:17 |
| stilmakend ,droef verwoord | |
| hiljaa: | Donderdag, maart 19, 2009 08:08 |
| droef intens is dit gedicht knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||