voel je vrij
de versplintering in je ogen
vragen vuren door de kamer
terwijl je mond beweegt
in geluidloos gedwaal
je bent de weg kwijt
zeg je
terwijl je prima weet
dat je zelf de lijntjes
door moet knippen
die je vast laten zitten
in je oude relatie
in je oude leven
lijfelijk ben je vrij
in je hoofd nog gevangen
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Woensdag, juli 22, 2009 04:51 |
| Een goed gegeven... Graag gelezen! X |
|
| Amon: | Donderdag, maart 19, 2009 13:38 |
| tja, als je een knoop doorhakt, blijven er altijd nog ergens touwtjes vastzitten | |
| karinvangelder: | Donderdag, maart 19, 2009 10:02 |
| zoals bij zovelen Quadesh moeilijk eer het laatste touwtje is doorgeknipt ! liefs Karin |
|
| hiljaa: | Donderdag, maart 19, 2009 09:52 |
| herkenbaar al zij er al enkele touwtjes doorgeknipt knufliefs--hiljaa-- |
|
| lommert: | Donderdag, maart 19, 2009 09:21 |
| in het verleden vastgeroest...blijven steken...veelzeggend gedicht...liefs van mij willem |
|
| red one: | Donderdag, maart 19, 2009 09:20 |
| Oehoe.... :) vanmiddag humor schrijven ja! |
|
| roosjerood: | Donderdag, maart 19, 2009 09:19 |
| stilmakend verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||