bloed
ja, het stroomt nog
door stramme spieren
grijze pezen en
verstopte kanaaltjes
ja, het leven is als mos
dat gaatjes zoekt
en groeit waar niets anders
leven kan
en de handen en de voeten
krommen zich
ouderdom sleept
mij weg
van mijn jonge jaren
waarin ik straalde
en een vrouwenlach niet zag
wat zich later ontvouwde
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Dinsdag, maart 24, 2009 22:13 |
| Een oprechte parel van jouw hand weer. Supermooi. Liefs Marousia | |
| Dwaallicht: | Vrijdag, maart 20, 2009 19:42 |
| Bijzonder fraai gedicht! Liefs Dina |
|
| verhavert: | Vrijdag, maart 20, 2009 10:28 |
| sterk dicht liefs |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, maart 20, 2009 09:29 |
| het grijst hier ook steeds meer tussen de jaren...maar dat ontvouwen kan op iedere leeftijd mooi gedicht Gerhard! liefs kerima ellouise |
|
| roosjerood: | Vrijdag, maart 20, 2009 09:14 |
| het leven gaat nu eenmaal snel en dat begint zijn tol te eisen | |
| lommert: | Vrijdag, maart 20, 2009 09:10 |
| ouderdom komt met gebreken?;)de laatste woorden zijn levendig;) groet van mij willem |
|
| ela: | Vrijdag, maart 20, 2009 01:20 |
| Je gaat van het ene leven in het andere, tot je laatste jeugd. ela |
|
