lenteavond in een park
bomen vergeten hun verleden, schminken zich
dansen ballet in wilde roze pakjes
balanceren op één been onder een waterhemel
stemmen van kinderen en vogels versplinteren
in de lucht wachten wachters
op ’t sluiten van de poort
niemand ziet hen, de man en vrouw
die op vochtige kronkelige paden gaan
zonder zich met woorden te raken
hun handen donkeren in schaduw
uit vingertoppen stijgen halve manen op
de nacht aarzelt voor hij begint.
sunset 20-03-2009
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Maandag, maart 23, 2009 21:10 |
| Prachtig gedicht! Liefs Dina |
|
| verhavert: | Vrijdag, maart 20, 2009 10:26 |
| mooi dicht Ingo liefs martine |
|
| lommert: | Vrijdag, maart 20, 2009 08:38 |
| mooie Poezie...geen woorden nodig ''de oudjes''...dat doet het ''oud zijn ook'';) stevige groet van mij willem |
|
| trucker klaas: | Vrijdag, maart 20, 2009 08:13 |
| mooi lentegedicht ,klaas | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||