Het kind is dood.
Slechts pijn van al dat geen,
zo onvoltooid,
nooit echt meer terug te vinden,
zo nooit meer dáár,
waar geur en zicht,
gehoor, gewicht,
zo dicht bij gras en straatsteen waren.
Omdat wat nog te zien,
bedrog van foto's waren.
Geen knietjes, stukgeschaafd,
door valpartij,te zien.
Geen grote moeder aan je zij.
Geen kleine handjes,
gestoken in je winterwantjes.
Maar kleertjes toen,met knoopjes
De schoolklas met de kaart van Nederland.
De kroontjespen zo stijf in handje.netjes
op het glimgepoetste tafelblad.
Dat alles wat ik haast vergat.
Maar nu slechts op papier.
Zo grijs als lood,dáár waar ik scheen te zijn.
Maar dáár is dood
Niets dáár bestaat,maar hiér !
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 maart 2009 | ||
Thema's: |