Boswandeling (haibun)
Ik sta in tijd tussen oude bomen. De zon breekt op het water en scherft mijn spiegelbeeld. Ik hoor het ruisen van het riet dat meebuigt met de wind. Toch hangt er ademstilte in de ziel van het bos. Er kraakt wat kreupelhout een ree vlucht schichtig weg. Druppels dauw gevangen in gekruld blad, aarzelen nog even voor zij vallen. Een rimpeling.
Hoor, het bos fluistert
ik kan het niet benoemen
maar haar te horen....
Ik ruik de geuren van haar gemengd bestaan. Zie omwoeld mijn pad verdwijnen, het werk van wilde zwijnen. Mijn stap gedempt op mostapijt en goudverloren bladeren, het ritselt niet zoals in herfst. Ik zie het nieuwe groen voorzichtig prillen, weer een nieuw begin.
Maar ik moet terug, hoewel verlangend hier te blijven. Ik laat het bos haar verlatenheid en de rust die zij verlangt. Zij hoort mij gaan mijn stap weerkaatst tegen boom gewelven en ruist mijn afscheid.
Snel-weg door het bos
oh, kon ik langer blijven
op een elfenbank.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Woensdag, maart 25, 2009 23:58 |
| wat mooi deed me wat terugdenken aan die bossen in lotr Nr 127 |
|
| errel: | Woensdag, maart 25, 2009 19:40 |
| lentebos ranken ontluiken door een zilverzacht schijnen van een lief elfje -liefs- |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, maart 25, 2009 17:49 |
| Schitterend Anneke, met veel plezier gelezen. Lieve groetjes Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, maart 25, 2009 15:16 |
| mooi mooi gr.janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Brands | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||