De Spiegel

Ga eens voor de spiegel staan, en zeg me wie je ziet,
het bange onzekere meisje met veel verdriet,

Aan de buitenkant niks te zien maar van binnen gebroken,
het lijkt net of mijn hart in twee stukken is gebroken,

Als een trektouw uit elkaar getrokken,
het enige wat ik er aan overgehouden heb zijn die levensbrokken,

Ik sta wel eens voor de spiegel en dan denk ik bij mezelf, ben ik dat meisje in de spiegel die ik zie?
dat meisje met heel veel verdriet en heel veel pijn en onzekerheid het meisje met veel emotie,

Toch ben ik het wel ook al wil ik het zelf niet zien,
de littekens die ik eraan overgehouden heb, ik kan het gewoon niet meer aanzien,

Alle wonden die nog moeten helen,
het liefst zou ik het met iemand anders willen delen,

Het heeft lang geduurt om te beseffen dat ik last heb van bindingsangst, ik kan me gewoon niet binden,
het liefst wil ik een jongen die mijn wonden kon verbinden,

Ik heb wel een vriend maar het doet pijn als ik er aan denk dat het misschien ooit stuk gaat lopen,
ik kan alleen maar hopen dat wij altijd bij elkaar blijven,
en daarom heb ik ook dit gedicht geschreven,

om mijn gevoel te kunnen uiten dat doe ik het liefst met schrijven,
want zo kunnen al je gedachtes die je opgeschreven hebt achterblijven, en kun je doorgaan met je leven,
want dat ik waarnaar ik wil streven, en weet je

IK ZAL HET NOOIT OPGEVEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Einde!!