Mijn Opa
Mijn opa
eenzaam en alleen zit hij daar
weet niet waarom
dat is hij vergeten
dagen zonder herinneringen
soms een helder moment
voelbaar de pijn
juist die ogenblikken
maken zijn leven ondraaglijk
gelukkig is hij dat weer gauw vergeten
januari 2009
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Zaterdag, maart 28, 2009 16:41 |
| Gevoelig mooi herkenbaar verwoord! liefs,dicky |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, maart 28, 2009 12:06 |
| als de tijd het geheugen afsluit van de wijzers...stilmakend... liefs kerima ellouise |
|
| Dwaallicht: | Zaterdag, maart 28, 2009 10:31 |
| Een ontroerend maar tegelijk ook droefmooi gedicht! Liefs Dina |
|
| tweety-ysje: | Zaterdag, maart 28, 2009 09:35 |
| droevig lezen dit :( sterkte voor allebei! | |
Over dit gedicht
| Auteur: inco | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2009 | ||
| Thema's: | ||