Di Angeli’s Dagboek I (fictie)
Geruisloos is de transformator
onmisbaar voor mijn registraties
weergeven het onrecht zonder angst
terwijl de druppels angstzweet
verdwijnen tussen de toetsen
die mijn letters weergeven
verspreiden naar onbekenden
wachtend op woorden van herkenning
middels radarsignalen verbonden
op het wereldwijde ondergrondse net
delen zorgen en liefde zonder grenzen
vangen de zorgen van elkaar op
om uiteindelijk elkaar te steunen
in ongelijke strijd zonder wapens
deze woorden zijn een instrument
die machteloosheid omzet in energie
het eten raakt op en water is kostbaar
koeriers bezorgen als ze overleven
de weinige woorden van de straten
verhalen over kogels en granaten
mijn dagboek is gestart in een wereld
vol haat en jaloezie
langzaam dringt de waarheid door
mijn leven in deze bunker begint.
DE BUNKER
Driftig mengen we cement
smeren zwakkere plekken
bombardementen
trillen kiezels uit beton
de nacht onverwacht ontwaakt
soldaten bonkten op muren
hun zoektocht naar Di Angeli
liep vast in kelders van weleer
daar alleen de muren
restanten zonder enige waarde
ineen gedoken samen
zonder te ademen uit angst
bunker tegen de keldermuren
waar geen deuren ingang bieden
nodeloos vuren kogels
grote gaten in wereldvrede
toch de ingang blijft verscholen
onder de grote hortensia
beschreven liefde voor het leven
is de vlucht in de ondergrondse
2002 bracht nieuwe politiek
onmenselijke richtlijnen voor de armen
onderdrukten nog ernstiger misbruiken
in naam van de staat
ik ben een ondergrondse verzetstrijder
in mijn kielzog de dierbaren
mijn woorden verschijnen overal
op posters van goudgeel koren
geweldloos beschrijven van een gevangenschap
waar de wens liefde delen blijft bestaan
bekommer je niet op mij
maar op mijn kinderen met levensrecht
ontnomen omdat hun vader anders is
een buitenlander in zijn eigen land.
08-04-‘02/10:54
Reacties op dit gedicht
| lejaeghere rudi: | Woensdag, april 10, 2002 12:48 |
| Heel goed, Wil. Vraagt om een vervolg denk ik. Graag gelezen, Groetjes. Rudi | |
| lejaeghere rudi: | Woensdag, april 10, 2002 12:48 |
| Heel goed, Wil. Vraagt om een vervolg denk ik. Graag gelezen, Rudi. Groetjes. | |
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, april 09, 2002 11:21 |
| heel erg mooi Di..hoop niet dat t zover komt..maar mocht t gebeuren dan wacht ik op jouw vluchtschriften.. :) | |
| bevertje: | Dinsdag, april 09, 2002 10:28 |
| heel mooi knufffffffff Naoom |
|
| free: | Dinsdag, april 09, 2002 08:21 |
| fffttt...moet k nog 'n paar keer lezen angel... maar zeer zeker waard! liefs free |
|
| Huting: | Dinsdag, april 09, 2002 07:14 |
| Dus sprookjes bestaan toch nog.... Vol bewondering gelezen.. Liefs, Doortje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2002 | ||
| Thema's: | ||