Winter
IJzig op zijn troon gezeten
een majesteit in kil grandeur.
Grimmig wordt hem vaak verweten
een koud en grauw humeur.
In hermelijnen kleed gehuld
met winden als zijn hellehonden
raast de vorst met veel tumult
over toendra’s en bevroren gronden.
De kou, die velen heeft bevangen
ijzingwekkend in haar kracht.
Die een raam met bloemen doet omhangen.
Geeft de kille vorst zijn macht.
Na maanden vol van koud venijn
en barre weersomstandigheden;
schreeuwt, in kille angst, de vorst van pijn:
“De lente komt met rasse schreden!”
een majesteit in kil grandeur.
Grimmig wordt hem vaak verweten
een koud en grauw humeur.
In hermelijnen kleed gehuld
met winden als zijn hellehonden
raast de vorst met veel tumult
over toendra’s en bevroren gronden.
De kou, die velen heeft bevangen
ijzingwekkend in haar kracht.
Die een raam met bloemen doet omhangen.
Geeft de kille vorst zijn macht.
Na maanden vol van koud venijn
en barre weersomstandigheden;
schreeuwt, in kille angst, de vorst van pijn:
“De lente komt met rasse schreden!”
Reacties op dit gedicht
| Edith Meyers: | Woensdag, april 10, 2002 13:25 |
| Krijg er koud van, gelukkig is de lente daar... | |
| soofje: | Dinsdag, april 09, 2002 19:31 |
| prachtig... mooie zinnen, mooie woorden, zit goed in mekaar! liefs -soofje- |
|
| free: | Dinsdag, april 09, 2002 18:58 |
| héél mooi... graag gelezen liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jos Strijbosch | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2002 | ||
| Thema's: | ||