Kouwelijk in één gedogen

in het park

winterjas en paraplu

oud en eenzaam

taai en vreedzaam

trouw en schuw

op een bankje

geen bedankje

ooit

geen respect

voor oude mensen

babbelen over vroeger

toen nog alles kon.

onvoltooid

nog zoveel wensen

niet meer doen

niet meer kunnen

ze zoeken alleen

nog maar de hunnen

die het ook allang

niet kunnen

buitenspel

en afgedankt

door snellen

die alles

nog hebben te vertellen

in die overgekookte

rotte maatschappij

maar zij mogen eendjes voeren

ach wat zielig nou die oudjes

zij trekken niet meer aan de touwtjes

hun geschiedenis ligt nog op de plank

wachtend om te verhalen

aan de jongeren die steeds weer falen

steeds herhalen

Wat je zegt is balen

Je bent alleen nog maar tot last.

Denk toch om je kunstgebit

En dat je je zelf niet onder plast.