een gedicht aan mijn vader
Lieve papa
Ik spreek nu met de stilte van mijn hart.
Tot jou een pappa,- en mens heel apart.
De dag dat jij verdween.
Leek het net- of de zon niet meer scheen.
Ik hoop dat je mij nu hoort,
in een verre onbekende oord.
weet dan dat we ons niet vergissen,
En wij jou vreselijk missen.
Maar als jij met zachte hand werd beroerd.
en door engelen werd weggevoerd.
Wees gelukkig lieve pappa in dit paradijs.
ooit maak ik dezelfde reis
wie weet misschien ??
om elkaar daar terug te zien.
Je dochter Willeke
Ik spreek nu met de stilte van mijn hart.
Tot jou een pappa,- en mens heel apart.
De dag dat jij verdween.
Leek het net- of de zon niet meer scheen.
Ik hoop dat je mij nu hoort,
in een verre onbekende oord.
weet dan dat we ons niet vergissen,
En wij jou vreselijk missen.
Maar als jij met zachte hand werd beroerd.
en door engelen werd weggevoerd.
Wees gelukkig lieve pappa in dit paradijs.
ooit maak ik dezelfde reis
wie weet misschien ??
om elkaar daar terug te zien.
Je dochter Willeke
Reacties op dit gedicht
| legermeisje: | Dinsdag, juni 23, 2009 22:04 |
| Heel mooi gedichtje! Tranen komen me in de ogen... Mn eigen papa is terminaal ziek en je gedichtje doet me wat | |
| lexx: | Vrijdag, april 17, 2009 22:28 |
| heel mooi :) ik denk dat de dood net als leven is. alleen makkelijker. | |
Over dit gedicht
| Auteur: willeke1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2009 | ||
| Thema's: | ||