we lopen als dwazen
we lopen
als dwazen door
de velden en grazen
van de groene geweiden
en als nooit tevoren
zie ik je naast me gaan
en we lopen maar door
als een malle
maar door
en de adem stokt in mijn keel
wanneer ik zie
wat een afgrond het is
maar gelukkig ben jij er nog steeds
zelf wanneer de val
ons de adem beneemt
Reacties op dit gedicht
| Sunna: | Woensdag, april 29, 2009 08:58 |
| ik banjer hopelijk voorlopig nog wel even door ja.. wit lof? bloem kool!? Sunna ( en warum zijn jouw gedichten van gister weer weg? ) |
|
| lexx: | Woensdag, april 29, 2009 08:16 |
| koeien worre pakweg 20 jaar, en dan op naar het slachthuis. dus geniet er maar effe van. :) wit lof, alex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sunna | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2009 | ||
| Thema's: | ||