zon en water golfden
ik brak
de spiegel
van het water
met een eerste stap
zon en wolken golfden
toen ik verder trad
en mijn houvast verloor
na altijd vaste grond
ik zakte weg in
zuigend slijk de koude greep
krampachtig naar mijn lijf
het was gedaan met mij
de golven rolden terug
de kring sloot zonder lucht
de spiegel scheen haar volle maan
niemand die mij meer zag staan
wil melker
29/04/2009
isolina: | Woensdag, april 29, 2009 19:20 |
heel mooi geschreven . knuff maria (isolina) | |
elze: | Woensdag, april 29, 2009 12:32 |
Niemand die mij zag staan .. hoe éénzaam kun je zijn?... weer een beauty Wil laifs elze |
|
sunset: | Woensdag, april 29, 2009 08:11 |
Hé, dit voelt zo eenzaam, verlaten, teleurgesteld. Oprecht warme omarmende vriendschappelijke genegenheid, sunset |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 29 april 2009 | ||
Thema's: |