O4 mei
wij zijn niet eenzaam genoeg
- mijn mond snijdt jou
een schreeuw van je lippen -
achter jou begint de nevel
als draad buigt zich het moment
verstart in een nieuwe gestalte
- ik verwond mij aan jouw lachen
doorheen tijden lopen de lijnen
jouw hand was stilte en tederheid
blijft teder en stil, die band
en ik volg het verlangen
terug tot in jouw adem
balanceer jouw kus in mijn ziel
- wij zijn nog niet eenzaam genoeg.
sunset 04-05-2009
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Dinsdag, mei 05, 2009 20:36 |
| Zonder woorden... ik kom deze zonder meer nog eens herlezen en herlezen tot ik hem helemaal omvat! Liefs Dina |
|
| Hilly N: | Dinsdag, mei 05, 2009 08:14 |
| Mooi gebracht Sunset lieve groet, Hilly |
|
| Fairouz: | Maandag, mei 04, 2009 13:34 |
| Wow , zo mooi neergezet ! Lieve groet, Fairouz |
|
| isolina: | Maandag, mei 04, 2009 11:12 |
| wauuuuuuuuuuw mooi, knuff maria | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, mei 04, 2009 09:21 |
| prachtige woorden! | |
| roosjerood: | Maandag, mei 04, 2009 09:21 |
| stilmakend ,hopelijk laten wij dit niet als voorbeeld zijn voor onze kinderen |
|
| karinvangelder: | Maandag, mei 04, 2009 08:14 |
| ben ik helemaal met Wijnand eens. zeer zeker het hopen ! vr groet, Karin |
|
| wijnand.: | Maandag, mei 04, 2009 07:47 |
| sterk neergezet,het is te hopen dat we er eens van leren Fijne dag nog |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||