takjes schoppen
na het besef slechts
het lome lopen
onder bladerwolken
takjes schoppen
in de richting
van waar jij kwam
de maan trekt sporen hier
met haar heimwee-licht
in die richting
nu nog twee bochten
te gaan
tot jouw nieuwe plek
ik ken het niet
zal er ook nooit welkom zijn
nooit meer
samen takjes schoppen
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Dinsdag, mei 05, 2009 07:56 |
| Bijzonder mooi! Lentegroet, Hilly |
|
| Dwaallicht: | Maandag, mei 04, 2009 20:24 |
| Auch... die laatste strofe voelt bijna pijnlijk aan. Prachtig schrijven! Liefs Dina |
|
| ela: | Maandag, mei 04, 2009 16:23 |
| Indringend, heimwee naar het verleden. ela |
|
| Lily May Parker: | Maandag, mei 04, 2009 14:14 |
| stilmakend mooi dit liefs Nathalie xx |
|
| switi lobi: | Maandag, mei 04, 2009 13:24 |
| Voelbare weemoed.. mooi! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gerhardus | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||