Mijn morgen.
Regen druppelt langs ramen,
in rivieren die nooit,
stoppen zullen.
Sneeuw glijdt uit handen,
die altijd zal smelten,
hoeveel liefde ook.
Zonnestralen verdwijnen
achter wolken,
die altijd voorbij gaan.
Lachen veranderen,
als bloesem vangend door de wind,
ongeremd bij kracht.
Ik vertrapt,
leven leidend door zorgen,
zal nooit meer,
zijn zoals morgen.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 05, 2009 08:52 |
| In diepe ontroering gelezen Anneke, zo herkenbaar.Ik leg een warme arm om je schouder ter bemoediging en wens je sterkte en veel kracht. Lieve groet , Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anne K. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||