Daar in zijn bedwelmde ongeschoren
De nacht krast over heuvels
Ik weet mijn nachtmuziek eine
kleine
Mijn helmgras vat geluid
Van treinen
Jeugd
Wasemt jong van pijn
In zijn tomeloos geweld
Bezweet bezoedeld hijgend
willen zijn
Die plaats hier
Zo jong en zonder oren
De kennis onbehuisd verloren
Was de voorhuid van mijn
Bagatel
Gaan schaduw van de duinen
Geen huizen in mijn gepantserd
Geesteskind in warm
en smakeloos zweet
Aangerand
Verscheurend uitgereten uitgezet
Leon Larssen: | Donderdag, mei 07, 2009 19:49 |
Aan Secrets, ik moest dit van mij afschrijven. Maar aan de andere kant vond ik het een misslijkmakende herinnering uit mijn verleden die door dit te schrijven weer werd aangewakkert. groet, Leon |
|
secrets: | Donderdag, mei 07, 2009 18:43 |
Ik heb het gevoel dat dit gaat over een aanranding die je vroeger hebt meegemaakt. Klopt dat? Ik weet hoe dat voel, en hoe het voelt als er nog een stapje bovenop wordt gedaan.. Die herinneringen kun je hoe dan ook niet meer uit je geheugen wissen.. Heel veel sterkte! liefs, secrets |
|
nana: | Donderdag, mei 07, 2009 16:28 |
..... | |
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 07 mei 2009 | ||
Thema's: |