En al die huizen waar ik woonde, waar ik mijn voeten
op de grond zette en me veilig voelde, staren me aan,
lachen me uit. Was ik een kind van die wereld?
Hoe meer ik zie, hoe minder ik het weet;
maar op een dag zal ik met ze breken,
opzuigen, uitkotsen en uitvagen.
Ben jij er dan nog, speel je dan nog mee; trek je mij op,
om de voeten recht te zetten en opnieuw kind van liefde te zijn?
Als ik alleen ben in mijn binnenkamer lijkt het zo eenvoudig
maar daarbuiten weet ik van geen begin of eind.
Loop jij die weg naar de zee met me mee en dompel je me onder
om die ballast weg te krijgen die me zo drukt?
Ik kan het niet alleen!
| Stip: | Zondag, mei 10, 2009 21:44 |
| heel mooi rhoeas stipje |
|
| Sneeuwvlok: | Zondag, mei 10, 2009 20:33 |
| Ik zal er zijn, mijn lief. Ik ga niet meer! | |
| kerima ellouise: | Zondag, mei 10, 2009 20:25 |
| hoe hoop zich naar morgen richt, immer weer... mooi en graag gelezen liefs kerima ellouise |
|
| Auteur: honingbijtje | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||