Waarom nog leven?!
Thuis houden ze niet van mij
Ik wordt telkens maar weer gekwetst
Huil 's avonds uren in mijn bed
Op school ben ik altijd vrolijk
Niemand die de verdriet in me ziet
Maar ik kan het niet meer...
Maar waarom doen jullie mij dit aan?
Ik ben ook een mens met gevoel!
Jullie maken heel mijn leven kapot
Ik weet nog maar amper wat geluk is
Ik weet alleen dat ik het niet lang meer volhoud
Al drie jaar lang twijfel ik aan de dood
Dan heb ik geen verdriet meer
En jullie zijn van me af...
Waarom ben ik eigenlijk geboren?
Om jullie het leven zuur te maken?
Jullie denk dat ik gek ben
Dat ik naar een psychiater moet
Maar begrijpen jullie het dan niet?
Al die haat die jullie uitstralen
Ik voel me zo ontzettend alleen
Er is niemand die me begrijpt
Wat doe ik hier nog?
Laat me nou maar voor eeuwig gaan!
Mijn ogen staan vol tranen
Mijn hart zit vol met verdriet
Waarom begrijpen jullie mij nou niet?
Ik wil geen pijn meer voelen
Het wordt met allemaal te veel
weggaan is alles wat ik wil
Waarom houden jullie niet van mij?
Wat heb ik jullie aangedaan?
Nergens voel ik me meer veilig
Weet niet wat ik van jullie verwachten kan
Een klap, schop of enkel alleen verdriet?
Ik kan het niet meer aan
Vechten heeft geen zin meer
Waarom zou ik dan nog blijven bestaan?
Ik wordt telkens maar weer gekwetst
Huil 's avonds uren in mijn bed
Op school ben ik altijd vrolijk
Niemand die de verdriet in me ziet
Maar ik kan het niet meer...
Maar waarom doen jullie mij dit aan?
Ik ben ook een mens met gevoel!
Jullie maken heel mijn leven kapot
Ik weet nog maar amper wat geluk is
Ik weet alleen dat ik het niet lang meer volhoud
Al drie jaar lang twijfel ik aan de dood
Dan heb ik geen verdriet meer
En jullie zijn van me af...
Waarom ben ik eigenlijk geboren?
Om jullie het leven zuur te maken?
Jullie denk dat ik gek ben
Dat ik naar een psychiater moet
Maar begrijpen jullie het dan niet?
Al die haat die jullie uitstralen
Ik voel me zo ontzettend alleen
Er is niemand die me begrijpt
Wat doe ik hier nog?
Laat me nou maar voor eeuwig gaan!
Mijn ogen staan vol tranen
Mijn hart zit vol met verdriet
Waarom begrijpen jullie mij nou niet?
Ik wil geen pijn meer voelen
Het wordt met allemaal te veel
weggaan is alles wat ik wil
Waarom houden jullie niet van mij?
Wat heb ik jullie aangedaan?
Nergens voel ik me meer veilig
Weet niet wat ik van jullie verwachten kan
Een klap, schop of enkel alleen verdriet?
Ik kan het niet meer aan
Vechten heeft geen zin meer
Waarom zou ik dan nog blijven bestaan?
Reacties op dit gedicht
| SheDevill: | Woensdag, april 17, 2002 17:53 |
| het gevoel wat jij hebt heb ik ook thuis heb ik alleen verdriet maar zo gauw ik tussen vriendinnen ben dan druk ik mijn verdriet zo ver weg dat niemand kan zien dat ik zoveel pijn heb ze zegge je moet prate over je problemen maar waarom zou ik prate da lost tog nix op soms zie ik ook nog maar 1 uitweg maar dan denk ik terug aan een vriendin die het zelfde heeft gedaan en hoeveel mensen verdriet hadden da wil ik z niet aandoen ook al doen ze mij zoveel pijn | |
| doortje: | Dinsdag, april 16, 2002 17:32 |
| Ik weet prcies hoe je je voelt! Het is zwaar klote en je wilt niet meer. Ga met iemand praten dat help echt hoor. vertrouw mij. | |
| Orphan Angel: | Vrijdag, april 12, 2002 13:11 |
| Heel herkenbaar ~*knuffelz*~, weet dat je al de eerste stap hebt gezet naar je eigen geluk: erover praten, een gedicht schrijven en je gevoelens delen. Hou vol ~*knuffelz*~ en je zal zien dat het leven de moeite waard is, dat je liefde krijgt en dat je gelukkig wordt! Veel liefs en een knuffel, Orphan Angel |
|
| mariska: | Donderdag, april 11, 2002 20:13 |
| heb je dit al eens aan ze vertelt heb je ze vertelt hoe je je voelt. wat ze je aan doen en waarom? als je niet wilden dan was je er nooit geweest. maar als je het kwijt wil mail me dan gerust: mariskakoorn@hotmail.com ik wil je heel graag helpen als je pijn heb en problemen kus mariska |
|
| wynona: | Donderdag, april 11, 2002 15:55 |
| er zijn genoeg redenen om te blijven bestaan neem dat maar vn mij aan! ik was er ook! en ook ik ben weer gelukkig .... | |
| irma: | Donderdag, april 11, 2002 15:08 |
| heel erg herkenbaar, echt precies hetzelfde gevoel. moeilijk, sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~*knuffelz*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2002 | ||
| Thema's: | ||