Mijn gestorven vriend
Zijn rennen is nu plotseling afgeremd
En heeft zijn zin verloren
Mijn vriend heeft mij ontgoocheld en verraden
Van al zijn levend vlees is nu een kille pop geboren
Hij heeft ons in het avontuur verlaten
Eens hadden wij gezamenlijk streven
In strijd in macht loyaliteit
Hij heeft dit door zijn dood nu opgeheven
Mijn leven is nu onderkoeld
De dingen om mij heen zijn als een dichtgetimmerd
Afgesloten kast
Muurvast
Vergane glorie
Ik kan niet treuren aan zijn graf
Zie niets dan bloemen en de aarde
Zijn kleuren zijn gebleekt
En langs de kaders van de graven
Voel ik mijn plotselinge tranen
langs al die irreële lanen
Steen na steen
Afgesloten stuitend
Ik voel mijn lege handen
Hier rust.
In paarse linten
Grint en witte lelies
Maar hij moet ergens zijn bij witte berken
Waar kraaien dalen op de zerken
Of in de wolken spiegelend in het water
Stuurloos en verlaten
Want steeds is er zijn schaduw
In voetstappen die nooit meer praten
slechts zijn echo
die soms in dingen dolen
ontwakend uit het diep verscholen
En heeft zijn zin verloren
Mijn vriend heeft mij ontgoocheld en verraden
Van al zijn levend vlees is nu een kille pop geboren
Hij heeft ons in het avontuur verlaten
Eens hadden wij gezamenlijk streven
In strijd in macht loyaliteit
Hij heeft dit door zijn dood nu opgeheven
Mijn leven is nu onderkoeld
De dingen om mij heen zijn als een dichtgetimmerd
Afgesloten kast
Muurvast
Vergane glorie
Ik kan niet treuren aan zijn graf
Zie niets dan bloemen en de aarde
Zijn kleuren zijn gebleekt
En langs de kaders van de graven
Voel ik mijn plotselinge tranen
langs al die irreële lanen
Steen na steen
Afgesloten stuitend
Ik voel mijn lege handen
Hier rust.
In paarse linten
Grint en witte lelies
Maar hij moet ergens zijn bij witte berken
Waar kraaien dalen op de zerken
Of in de wolken spiegelend in het water
Stuurloos en verlaten
Want steeds is er zijn schaduw
In voetstappen die nooit meer praten
slechts zijn echo
die soms in dingen dolen
ontwakend uit het diep verscholen
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Donderdag, mei 21, 2009 19:34 |
| tranen openen geen stenen zijn er enkel van verdriet al is de vriend verdwenen vrienschap verdwijnt niet... mooie dicht ,klaas |
|
| Spirea: | Donderdag, mei 21, 2009 16:22 |
| Bedankt 88 voor je reactie. Groet, Spirea |
|
| Spirea: | Donderdag, mei 21, 2009 16:20 |
| Bedankt Werner voor je reactie. Doet me goed. Dit gedicht berust op waarheid. Groet. Spirea |
|
| 88: | Donderdag, mei 21, 2009 16:11 |
| knap, goh, deze had ik niet willen missen, goed geschreven, groetje 88 | |
| Werner Domroese: | Donderdag, mei 21, 2009 15:52 |
| Diep... Wat een verschrikkelijk mooi gedicht. Met zeer veel bewondering gelezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Spirea | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||