De huppeltutjes
Met een moeilijk gezicht zit ik,
uren over mijn Aardrijkskunde gebogen.
Zo.. Slaap.. verwekkend.
Dat het prikt achter mijn ogen.
Vanuit mijn slaapkamerraam,
zie ik daar, aan de overkant,
een paar gemene huppeltutjes staan.
Ik snap niet wat die moeten hier,
laat ze toch over die veel te grote hakken vallen.
Dan heb ik onder het leren,
ook is een keer plezier.
uren over mijn Aardrijkskunde gebogen.
Zo.. Slaap.. verwekkend.
Dat het prikt achter mijn ogen.
Vanuit mijn slaapkamerraam,
zie ik daar, aan de overkant,
een paar gemene huppeltutjes staan.
Ik snap niet wat die moeten hier,
laat ze toch over die veel te grote hakken vallen.
Dan heb ik onder het leren,
ook is een keer plezier.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Emmynator | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||