Toetreden, de Hemel
Langzaam aan,
Stukje voor stukje
Wurm ik mij los uit ijzige ketens,
Laat ik mij vallen in een donzig wolkenbed
Dat zichtbaar vredig in de lucht blijft hangen
Het is wachten tot ik mijn armen wijd kan spreiden
Om door engelenvleugels te worden gedragen
In een helder verlichte hemel
Waar opluchting een emotie is,
Rond wadend ieder uur van de dag
Zie ik mijzelf ooit eens gaan grijnzen...
(Zonder een vraagteken aan het eind van de zin)
Elke dag,
Een oogverblindende witte lach
Waar geen tandpasta tegenop zal kunnen
Op ieder denkbeeldig moment,
In elke mogelijke situatie.
Wil ik voor een spiegel kunnen staan
Mijn kans een wit beklede wereld toe te treden
Zonder een spoor achter te laten
Langzaam aan,
Wil ik mij laten vallen
Vol vertrouwen,
Wil ik gedragen worden
Toetredend, in een helder verlichte wereld,
Wil ik voor altijd kunnen grijnzen
Reacties op dit gedicht
| Lone Dreamer: | Vrijdag, mei 29, 2009 22:08 |
| Hopelijk lukt het je. Ik heb er alvast het volste vertrouwen in. Schitterende woorden. Liefs, Lone |
|
| Werner Domroese: | Vrijdag, mei 29, 2009 04:19 |
| Iedere regenboog is een glijbaan in de speeltuin van de wereld. -Werner | |
| Omni Allumini: | Donderdag, mei 28, 2009 21:26 |
| of stoppen met roken, maar dan barst ik echt mn voegen uit :) ''heb je marije al gezien joh? vetzucht: denk ik'' ''zonde hoor'' jajaja.. nou ja. | |
| Omni Allumini: | Donderdag, mei 28, 2009 21:24 |
| ik moet mn tanden ook bleken eigenlijk (vind het zo duur joh) mja.. ik lach namelijk graag en veel :) dus ja x | |
Over dit gedicht
| Auteur: RealMe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||