Ik kan er niet mee omgaan
ik weet niet hoe
het is geweest, je bent gegaan
maar ik ben even moe

Het hoord bij het leven
maar dat kan me niet schelen
ik wil het niet, ik wil niet dat je bij me weg gaat
maar daarvoor is het al te laat

En of ik je ooit weer terug zie is nog maar zeer de vraag
of er nog iets van ons overblijft
ik zie je nogsteeds, zoals je daar staat
maar nu is het voorgoed
verledentijd

Steeds probeer ik uit te leggen
wat niemand ooit zal begrijpen
maar de gevoelens binnen in me blijven me kwellen
het lijkt een uitputteloze strijd, en
rest de vraag wie er zal winnen
uiteindelijk sterf ik elke dag een beetje meer, van binnen

Geluk is tijdelijk
verdriet vreet aan je
dood is onvermijdelijk
voorgoed zullen jullie rusten

Als we allemaal vergeten zijn
blijft dan over, het feit
dat we ooit hebben bestaan
maar nadat alle kaarsen uit zijn gegaan
als de graven ontelbaar worden
mijn leven geschiedenis
ik denk eraan, elke morgen
aan ieder in mijn leven die er niet meer is

Zal ik enkel maar vergeten worden
totdat niemand me meer kent
het enige waar ik voor kan zorgen
is dat ik zolang ik leef de herinneringen aan jullie bij me heb.

*In mijn hart leef je nog altijd voort..*



Aan alle dierbaren die voorgoed uit mijn leven zijn verdwenen.