Leven terug vinden
Niemand ziet mijn eenzaamheid
in een bos met sparren
ondoorzichtig donker
het pad verloren in ochtendnevel
dreigend ruikt de natuur
van rottende naalden en dennenappels
hoe snel de eekhoorn springt
mijn ogen weigeren te zien
geleidelijk aan doorweekt
zonder het besef dat er regen valt
rondom alleen natuur en leven
alle kracht in de mens verloren
uren zwalk ik over de paden
zonder dat de voeten registreren
het verdriet is pure zelfkastijding
vernietigend mijn zelfbeeld en vertrouwen
geen mens zag mijn struikelen
verdwenen in een mist van dagen
maanden bleef ik zwerven
in een wereld van innerlijk gesloten ogen
zelfmedelijden tot in grote extase
dringt door tot een rationeel verlangen
de dood is een ereplaats geworden
zoals de vlucht erin een kwestie is van ondernemen
in een wilde poging tot vluchten
vergat ik de omgevallen boomstam op het pad
in mijn val verlies ik het bewustzijn
bij het ontwaken zag ik de loofbomen
de zon droogde mijn kleren
bewustwording was mijn overwinning.
12-04-‘02/13:12
Reacties op dit gedicht
| Juva: | Zaterdag, april 13, 2002 13:20 |
| er zit heel veel in dit gedicht... | |
| christina: | Vrijdag, april 12, 2002 20:24 |
| zucht | |
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, april 12, 2002 14:06 |
| ..bewustwording was mijn overwinning... echt heel erg mooi dit! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2002 | ||
| Thema's: | ||