Het verwerken
wens dat ik mijn mond gehouden had
maar toch kwamen de woorden er uit
die dag hoe verliefd ik op je werd
nu herken ik degene die me zo levend
deed voelen niet meer
vier jaar hadden we overeenkomst
de laatste twee jaren tellen niet mee
vertel me
misschien was ik het
die veranderde
als we het opnieuw konden doen
zou het waarschijnlijk weer fout gaan
dat is waarom ik hier alleen in bed lig
en toch voel ik me gelukkig door de tijd
die we hadden
dacht echt dat we eeuwig samen zouden blijven
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Maandag, juni 08, 2009 22:10 |
| pjiewwww...:( eeuwige gedachten:) graag gelezen, mooi sterkte, het valt niet mee. grtjs, nino. |
|
| kerima ellouise: | Maandag, juni 08, 2009 14:56 |
soms is het gewoon niet voorbestemd...zo jammer dat het dan zo verrekte pijn doet he...knufke liefs kerima ellouise |
|
| vivika: | Maandag, juni 08, 2009 12:53 |
| indien je hem niet meer herkent deed hij zich waarschijnlijk anders voor....:(...mooi geschreven liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||