Pijn en smart
is al wat deze liefde bracht
zo vurig maar niet de mijne
Jouw bruine haren trekken aan me voorbij
Als ik kon drukte ik mijn ogen uit
Verlost te zijn te zijn van deze Fata Morgana
scheer me kaal
dit is alles wat ik ben
een verteerde ziel
eenzaam en moe
Waarom toch zit ik vast in dit nutteloze leven
Ik zou het geven
om slechts even je lippen te smaken,..slecht heel even
Ik trek me nu terug in duistere stilte
Met het waanbeeld van bruine ogen die mijn ziel zo wilde