geen pijn meer
ik weet dat ze me haten.
ik heb mezelf geschopt en geslagen.
voorgoed losgelaten.
ik ben gaan lopen langs de bomen.
heb gehuilt en gesnikt.
mijn leven tot einde laten komen.
daar hang ik dan met al mijn verdriet.
wat moet de gene denken.
die mij daar hangent ziet.
zouden er bloemen komen.
zouden er kaartjes staan met:
'je zult nu eeuwig dromen'
niemand zal een traan om mij laten.
ik heb zoveel gezegd .
maar hoe graag ik wou dat je het zag
niemand had iets in de gaten
Reacties op dit gedicht
| RoosjeW: | Donderdag, augustus 20, 2009 22:28 |
| bloemen en kaarsen alles wat je wilt | |
| Elieve*: | Zondag, juni 14, 2009 21:38 |
| *slik* | |
| Nummer 127 : | Zondag, juni 14, 2009 21:21 |
| mja, het is wreed, maar eigenlijk kunnen mensen pas echt gelukkig zijn door eerst ongelukkig geweest te zijn sterkte om erbovenop te komen Bart |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||