Ik heb me al die tijd verstopt
achter de muren in mijn gedachten.
Bang voor verandering en het onverwachtse
ben ik op je blijven wachten.
Elkaars handen losgelaten maar toch bang om alleen te staan.
Dachten we dat het beter was om elkaar te laten gaan.
Had ik maar gezegd, had ik het maar gezegd.
Dat ik niet wilde dat je ging.
Ik heb me al die tijd verstopt.
Bang om te laten zien dat het me kapot maakte.
Dat ik eigenlijk maar klein was.
Dat ik niet wilde dat je ging.
Maar ik bleef je tegenkomen.
Het moest gewoon zo zijn.
Want je hoort bij mij.