spoormist
wolken die
het zicht
verhullen
overzijde
van water
niet te zien
spoorstaven
in het ongerede
wachten op elkaar
stukje bij stukje
beetje bij beetje
kom je verder
zodra de beperking
is opgeheven
breekt de zon door
29JUN2009 2025
Reacties op dit gedicht
| miertje Anastacia: | Zondag, juli 19, 2009 09:37 |
| heel mooi zo gevoelig en graag gelezen alles wat je schrijft bijna gr.miertje | |
| verhavert: | Maandag, juni 29, 2009 23:06 |
| prachtig laatste strofe mooi dicht |
|
| Omni Allumini: | Maandag, juni 29, 2009 22:41 |
| ik wil de wind door mn gedachten voelen.. en dan niet zo''n lullig zuchtje vanaf de noordzee (zeg maar) zit ik weer met een paar gekneusde ribben; kan ik mn koffer niet tillen (oh Ergernis.. echt hoor) doch dit terzijde!! | |
| Omni Allumini: | Maandag, juni 29, 2009 22:35 |
| ik heb een haat/liefde verhouding met de zon.. de beperking ben ik doorgaans zelf, en om mezelf maar helemaal op te heffen vind ik vooralsnog wat radicaal :) trek het overigens even heel slecht in nederland!! ik moet ruimte hebben: ik stik hier x | |
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||