Stilletjes
Zachtjes speel je met mijn ziel
De tol van mijn leven draait om zijn as
Geluk is alleen een klank
Die voor ons niks betekend
Want wij zijn doof
Voor elkaars stemmen
Jammerende symfonieën die naar elkaar smachten
Te lang in stilte geleefd
Want wij zijn doof
Voor de Liefde
De tol van mijn leven draait om zijn as
Geluk is alleen een klank
Die voor ons niks betekend
Want wij zijn doof
Voor elkaars stemmen
Jammerende symfonieën die naar elkaar smachten
Te lang in stilte geleefd
Want wij zijn doof
Voor de Liefde
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, juli 04, 2009 17:35 |
| zeer waardevol weergegeven | |
| M-Rose: | Vrijdag, juli 03, 2009 22:06 |
| ben nog eens komen terug-lezen in de essentie van het woord en dankjewel woor je retour woorden een mooie avond verder gewenst |
|
| M-Rose: | Vrijdag, juli 03, 2009 16:36 |
| heel droevig beschreven symfonie van verloren woorden maar als je eventjes terug mss. ietsjes dieper probeert in je hart te kijken ( die komt in je schrijven hier niet aan bod ) dan zie je mss. terug liefde is onsterfelijk vuur |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, juli 03, 2009 15:00 |
| als de kloof van blinde ogen te diep wordt, wordt ook het gehoor onbestaand... een droeve klank mooi neergezet liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pieter olde Rikkert | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||