Ontwaken
Rustig kom ik naast je liggen,
Om nooit meer te ontwaken.
Vredig lig je in mijn armen,
Mijn borsten tegen je rug,
Mijn handen door je haren.
Ik zak even weg,
Vergeet even alles om ons heen,
Ik pak je steviger vast,
In de hoop dat je terug zou komen.
Er vloeit een traan,
Hiet liefst zou ik eeuwig zo willen slapen.
Nooit meer,
Hoeven te ontwaken,
Uit deze droom..
Om nooit meer te ontwaken.
Vredig lig je in mijn armen,
Mijn borsten tegen je rug,
Mijn handen door je haren.
Ik zak even weg,
Vergeet even alles om ons heen,
Ik pak je steviger vast,
In de hoop dat je terug zou komen.
Er vloeit een traan,
Hiet liefst zou ik eeuwig zo willen slapen.
Nooit meer,
Hoeven te ontwaken,
Uit deze droom..
Reacties op dit gedicht
| gf-M: | Vrijdag, juli 24, 2009 21:38 |
| Liefje, Deze is echt heel mooi. Krijg er tranen in mijn ogen van. ben er voor je Kussiefrussie, Mimi |
|
| Big Lady: | Dinsdag, juli 07, 2009 23:05 |
| ik leef met je mee mooi verwoord |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, juli 07, 2009 23:05 |
| zeer mooi verwoord en met sterke inhoud | |
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||