Jou laten gaan
kleine waas van dromen
diverse kleuren en gedachten
telkens brengen ze jou
houdt je vast in men handen
je kijkt me vragend aan
het lijkt haast smeken
of ik je nu eens wil laten gaan
en dat denken breekt mij
hoe iets los te laten
dat zo teer en dierbaar is
eigenlijk alles wat mij beweegt
jij bent het kloppende in mij
zal men hart eens laten stoppen
zodat mijn armen naar het licht reiken
en ik jou kan laten gaan daar
waar het leven voor mij stopt
Reacties op dit gedicht
| Dreamlover: | Woensdag, juli 08, 2009 16:53 |
| Stoute lexx :O:O | |
| lexx: | Woensdag, juli 08, 2009 16:06 |
| ik vind dit een van de meest vreselijke gedichten die ik ooit gelezen heb. :S |
|
| _Lieverdje_: | Woensdag, juli 08, 2009 12:48 |
| stilmakend maar prachtig verwoord liefs |
|
| trish!: | Woensdag, juli 08, 2009 11:44 |
| heel mooi geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||