Tot de laatste man...
Tot de laatste man…
over grenzen heen zoek je het verleden
hier, waar wij vroeger thuis waren
voelbaar aanwezig diegenen die achter bleven
in elke déjà vu die spontaan naar voren komt
en ik die probeer ze een plaats te geven
in mijn hart, mijn bestaan,
desnoods in mijn miezerige leven
laat dit zomaar toe, zomaar gebeuren
de gedachten blijven eenzaam in stille momenten
niet te controleren, seizoen na seizoen
telkens opnieuw in het donker van de nacht
zie ik gebroken spiegels
beschilder mezelf met oorlogskleuren…
esteban 8 Juli 2009
Reacties op dit gedicht
| Stip: | Woensdag, juli 08, 2009 23:57 |
| knap schrijven esteban! stipje |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, juli 08, 2009 20:34 |
| stilmakend...zo schrijnend ...knap geschreven Esteban liefs kerima ellouise |
|
| verhavert: | Woensdag, juli 08, 2009 20:24 |
| emotievol lieve esteban mooie avond |
|
| Lily May Parker: | Woensdag, juli 08, 2009 14:32 |
| Bloedmooi dit Esteban liefs Nathalie xxxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||