aarzeling
en de speren voelen scherper
de vleeskooi trekt zich samen
mijn gedachten willen wijdsheid
eisen het einde van het spel
en zij lonkt met koele ogen
de oude dag wuift in alle stilte
jeugd is nog slechts een druppel
zoete wijn die kleeft aan oude glazen
in het park schijnt reeds de zon
en het bankje wacht geduldig
maar ik wil niet, ik ga terug
zoek het kind dat leeft in mij
en de nymphen zingen hoger
overstemmen reeds de nachtegaal
ik trek mijn pet over de oren
en eis het lied van jonge jaren
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Zaterdag, juli 11, 2009 00:22 |
| Mooi Gerhardus! Groet, Hilly |
|
| Meneer Zes: | Vrijdag, juli 10, 2009 23:50 |
| mucho, ik hou niet van jantje smith | |
| Dwaallicht66: | Vrijdag, juli 10, 2009 08:04 |
| Heel apart en knap verwoord, chapeau! Liefs Dina |
|
| mucho: | Vrijdag, juli 10, 2009 07:57 |
| ja de verlichte kooi wat een gevleugelde woorden tijd voor een spelletje darten en jantje smit die mijn oren verdooft ja wij eisen en dan naar de blauwe hemel wijzen :( zeer stemmig neergezet had ik nog niet gezegd geloof ik |
|
| Meneer Zes: | Vrijdag, juli 10, 2009 07:49 |
| Goede morge Vleeskooi - je bedoelt denk ik lichaam? Interessant! Mr.6 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gerhardus | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||