vroeger
toen ik nog een
klein meisje was
met van die witte haren
had iedereen mij lief
ondeugende blauwe ogen
keken je dan doordringend aan
zeer lief volgens de mensen
die ik telkens weer hartverwarmend aan keek
zo hoorde ik jaren later vertellen
mijn grootmoeder noemde
mij vaak rieke
dat heb ik begrepen
toen ze kanker kreeg
en bij mijn ouders woonde
van haar heb ik veel geleerd
want zij kon als de beste
kalkoen klaarmaken
en gaf me ook wel complimenten
maar nu zijn er jaren verstreken
en mis ik die tijd wel
maar ik heb tal
van herinneringen
diep bewaard in mijn hart