JGOG Afscheid
Vragende ogen kijken me aan,
gevoed door een onwetend hart.
Woorden sterven op je lippen,
uit longen geperst, mijn rug kraakt.
Bedrukt ga ik weg.
Vereenzaam niet binnen je eigen muren
als je blijft dolen mijn schat
zal ik je missen, starend in je zwarte gat.
Betoverd door de nimf die verleiden kan.
Die fluistert van illusie.
Schimp niet over naaktheid
wanneer je kruipt voor de willekeur
jij ontleent leven aan zij die vergeven.
Wat blijft is het gepolijste weten.
Vergeet mij niet.
gevoed door een onwetend hart.
Woorden sterven op je lippen,
uit longen geperst, mijn rug kraakt.
Bedrukt ga ik weg.
Vereenzaam niet binnen je eigen muren
als je blijft dolen mijn schat
zal ik je missen, starend in je zwarte gat.
Betoverd door de nimf die verleiden kan.
Die fluistert van illusie.
Schimp niet over naaktheid
wanneer je kruipt voor de willekeur
jij ontleent leven aan zij die vergeven.
Wat blijft is het gepolijste weten.
Vergeet mij niet.
Reacties op dit gedicht
| stormgeboren: | Dinsdag, juli 14, 2009 21:08 |
| Met tedere penseelstreken opgezet, het missen is voelbaar in jouw woorde. Veel succes verder in JGOG |
|
| Big Lady: | Maandag, juli 13, 2009 22:57 |
| heel mooi geschreven | |
| Dirk Hermans: | Maandag, juli 13, 2009 22:53 |
| een zeer diep gaan gedicht met gevoelige woorden zeer goed neergezet | |
| Wieca: | Maandag, juli 13, 2009 22:04 |
| Mooi geschreven. Graag gelezen. Sterkte. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tuinman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||