Geen idee
Warrige blikken blozen,zwijgzaam en gedaanteloos.
Geruis, gerammel. De pijnlijke eenzaamheid piept
al dagen door mijn hoofd.
Vaar wel blauwe lucht, enorme ruimte uitzichtloos.
Woest, ongecontroleerd. Ongrijpbaar tollend staar ik
fluisterend in mijn spiegelbeeld.
Verdoemde domme sfeerverpersters moffelen standvastig
traag. Gruwelige besluitenloosheid bijt de wonden dieper. Onvertoord, onaangenaam. Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen?
Reacties op dit gedicht
| orsonios: | Vrijdag, juli 24, 2009 22:19 |
| ja dit is krachtig en een beeld. | |
| kerima ellouise: | Vrijdag, juli 24, 2009 19:54 |
| heftig ! en knap versterkt door de vele bijvoeglijke naamwoorden liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: art310sr | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||