Naschrift
Naschrift
De kleine letters achterop mijn grafsteen
Zijn later niet te lezen
Er stond: Hij was zo depressief
´t was niet te genezen
Hij had ook last van grootheidswaan
Hij vond zichzelf zo goed
Een ieder vond hij onbekwaam
Want niets ging als het moet
Hij kon zo gek zijn als een deur
Zich misdragen als een kind
Wie zich aan hem stoorde was een zeur
Een slappe lul en blind
Een depressieveling die van zichzelf vond
Dat hij er best mocht wezen
Maar gelukkig voor ons allemaal
Is dit niet meer te lezen
De kleine letters achterop mijn grafsteen
Zijn later niet te lezen
Er stond: Hij was zo depressief
´t was niet te genezen
Hij had ook last van grootheidswaan
Hij vond zichzelf zo goed
Een ieder vond hij onbekwaam
Want niets ging als het moet
Hij kon zo gek zijn als een deur
Zich misdragen als een kind
Wie zich aan hem stoorde was een zeur
Een slappe lul en blind
Een depressieveling die van zichzelf vond
Dat hij er best mocht wezen
Maar gelukkig voor ons allemaal
Is dit niet meer te lezen
Reacties op dit gedicht
| ela: | Zondag, juli 26, 2009 13:15 |
| Eigen lof stinkt, mar wij reieken het zo graag. ela |
|
| Stip: | Zondag, juli 26, 2009 12:21 |
| Goed geschreven Henk! stipje |
|
| mucho: | Zondag, juli 26, 2009 11:01 |
| je hebt jezelf weer overtroffen! | |
| lommert: | Zondag, juli 26, 2009 10:55 |
| miertje en ik op dezelfde tijd en golflengte;) | |
| lommert: | Zondag, juli 26, 2009 10:54 |
| fijne ''zelfklennis''te lezen...goede morgen stevige groet van mij willem |
|
| miertje Anastacia: | Zondag, juli 26, 2009 10:53 |
| wat een zelf kennis knap geschreven mvg miertje | |
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||