vluchttreingedachten
keren weder,
en wederom
nieuwe tijdsdimensies
worden uitgesneden
uit het net "to holon"
want
in het epileptische is vallen staan.
is het een wederkeren
van reflex versus hersenbalk,
ze spalken het hoofd,
studerend: patronen in vorm,
gegijzeld: hun bestaan in de norm,
een orientatie vol met miljoenen rasters,
in hun oog dat 24 foto's per seconden maakt,
doch geen èèn maakt een referentie,
geen wereldbeeld; hun bestaan,
een complex idee is de samenleving,
een encyclopedie zonder bevinding,
een pakhuis gedachtes vol verstomming,
geen eer weerlegt de reden,
en maakt de savant als onderdaan,
een primaire slaaf zonder werkgeheugen,
een kind, volwassen,
verloren in elk wereldwaan
een precies wereldbeeld
in fluxus maal versnelling
het cijfer bevordert
een pragmatische stelling,
een getal in priem
is hier geen symbool meer.
erkennen we onze meerdere
of is het slechts dyslexie in verweer.