Zijn, mijn en jullie's
Bijna dromerig keek hij
In het niets
Zo maar voor zich uit
De weg voorhem
Onbeschrijfelijk
Eindeloos
Zoals hij moest
Zette hij
Stap voor stap
Op weg naar de leegte
Het einde
Stap voor stap
Dichterbij wat hij niet was
Niets minder waar
Als zijn leven
Het beton
Niet wijkend onder zijn stappen
Zelfs het gras
Lijkt te sluiten
Achter zijn voeten
Ontkennen zijn bestaan
Dat is wat een ieder ziet
Een man
Zijn einde te gemoed
Wandelend
Ballancerend op de rand
Geen gedachte
Die ontspringt
Bij de kijkers van het schouwspel
Voor hun ogen
Niets meer dan een droom
De man
En zijn gevonden droom
In de nieuwe leegte.
In het niets
Zo maar voor zich uit
De weg voorhem
Onbeschrijfelijk
Eindeloos
Zoals hij moest
Zette hij
Stap voor stap
Op weg naar de leegte
Het einde
Stap voor stap
Dichterbij wat hij niet was
Niets minder waar
Als zijn leven
Het beton
Niet wijkend onder zijn stappen
Zelfs het gras
Lijkt te sluiten
Achter zijn voeten
Ontkennen zijn bestaan
Dat is wat een ieder ziet
Een man
Zijn einde te gemoed
Wandelend
Ballancerend op de rand
Geen gedachte
Die ontspringt
Bij de kijkers van het schouwspel
Voor hun ogen
Niets meer dan een droom
De man
En zijn gevonden droom
In de nieuwe leegte.
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Zaterdag, augustus 01, 2009 10:30 |
| er wordt wat afgedroomd mooie en minder fraaie edoch sfeervol geheel dit |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pomski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||