Retoriek
Je vraagt me wie ik ben,terwijl jij het bent,
die me niet meer herkent.
Je vraagt me waarom, keer op keer,
maar het komt iedere keer op hetzelfde neer.
Je ziet alleen mijn stuk helaas,
en niet dat van jou in het relaas.
Zo kun je eindeloos door blijven gaan,
of er uiteindelijk aan gaan staan.
Dat wat geweest is, komt niet meer,
al doet het ons beiden nog zo zeer.
die me niet meer herkent.
Je vraagt me waarom, keer op keer,
maar het komt iedere keer op hetzelfde neer.
Je ziet alleen mijn stuk helaas,
en niet dat van jou in het relaas.
Zo kun je eindeloos door blijven gaan,
of er uiteindelijk aan gaan staan.
Dat wat geweest is, komt niet meer,
al doet het ons beiden nog zo zeer.
Reacties op dit gedicht
| Anastacia: | Dinsdag, augustus 04, 2009 17:34 |
| het moet slijten sterke hier mee mooi geschreven groetjes | |
| trucker klaas: | Zondag, augustus 02, 2009 21:25 |
| vragen naar het bekende het antwoord ontkennen doffe ellende niet aan te wennen sterkte ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fab | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||