Verd*mme, ze hadden het nog kunnen voorkomen
Ik haat het zo, die angst voor het aankomen
Afvallen moet ik, zegt een stemmetje in mijn hoofd
En soms is de hoop in mij, die dooft
Ik ga kapot van binnen
Hoe moet ik hieruit komen, waar moet ik beginnen
Ik wil winnen
Van de buitenkant zie ik er vrolijk uit
Maar er is een val die mij van binnen omsluit
En ik had het nog aangegeven aan ze, luid
Maar het interesseerde hun geen fluit
Het is voor mij zelfs onmogelijk om te eten, een beschuit
Ik wil zo graag vooruit
Alleen soms wil ik er eigenlijk juist tussenuit
Want vooruitgang betekend voor mij afvallen
Maar uiteindelijk zal ik dan nog meer de afgrond invallen
Alleen “gewoon weer eten” is voor mij ook geen mogelijkheid
Want ik kan er niet meer tegen de spanning die dan door mij heen snijd
En ik haat het, die strijd
Maar ja, ze hadden mij kunnen helpen, want ik had het aangegeven
En ze hadden mij handvatten kunnen geven
Na acht jaar borrelen is er helaas toch die overstroming gekomen
Terwijl ik het nog zo graag wilde dwarsbomen
Maar in mijn eentje is het niet gelukt
Want die drang vanaf mijn 10e wilde ik van mij afschudden, maar dat is mislukt
Dus nu zit ik gevangen in een web
En daardoor is het best een onzekere toekomst wat ik nu heb
Toch probeer ik mij er door heen te worstelen en ga ik door
En denk ik aan de positieve dingen en ga ik ervoor!