Ik leef buiten de grenzen van mijn geluk
want alléén geluk is het niet
en kan het misschien ook niet zijn
met alle vragen
alles wat is voorgevallen
Buiten de grenzen van mijn hart
bloedt het ook
leeft het ook
buiten de grenzen van de pijn die ik kan verdragen
doet het ook ondraaglijk zeer
en ik
wanhopig zoekend naar verzachting
uiten de grenzen van mijn herinnering
leef jij
want je was
maar bent niet meer
het was
is niet meer
daar waar ik je vergeten ben
af en toe slechts denk me je te herinneren
daar
och God, die tijd
En ook buiten de grenzen van mijn eigen reis
waar ik niet geweest ben
waar niemand me heeft gezien
oooit van mijn bestaan af wist
maar
is dat ook nodig
want ik ben maar een mens
En daar,
buiten de grenzen
van de glazen muren om mij heen
rondom mij getrokken
die ik als een schild op kan trekken
als ik bang ben
hoe doe je dat
dáár leven