Oker
Met een lichte mate
van onverschilligheid
haar voor het gezicht wegschuiven
Kussen tot je naar adem hapt
aan een goudvis doet denken
schubben tot oneindigheid tellen
De mens terugbrengen
tot een holbewoner, die uit verveling
beesten kleurt op de muren
van een grot in Zuid-Afrika
waar af en toe nog Hottentotten komen
In de koelte water vinden
kijken naar vissen
kuit schieten en daarna hom
Blijven kijken tot kikkervisjes
zich vormen, waaruit ledematen
onverwachts ontspringen
van onverschilligheid
haar voor het gezicht wegschuiven
Kussen tot je naar adem hapt
aan een goudvis doet denken
schubben tot oneindigheid tellen
De mens terugbrengen
tot een holbewoner, die uit verveling
beesten kleurt op de muren
van een grot in Zuid-Afrika
waar af en toe nog Hottentotten komen
In de koelte water vinden
kijken naar vissen
kuit schieten en daarna hom
Blijven kijken tot kikkervisjes
zich vormen, waaruit ledematen
onverwachts ontspringen
Reacties op dit gedicht
| Hieronymus: | Zaterdag, augustus 08, 2009 22:54 |
| Evolutietheorie Stani? Beste groet Ronny |
|
| Omni Allumini: | Zaterdag, augustus 08, 2009 22:12 |
| :D ''nd round and round and round and round.. hooooo: hmm.. ''nd round.. and round again.. heeeee: ohnee.. | |
| kerima ellouise: | Zaterdag, augustus 08, 2009 18:55 |
| alles terugbrengen naar de oorsprong om dan het ontspringend leven weer een bestaan te geven...in de oneindigheid van een kus...(ik interpreteer maar losjesweg:-) ) liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||